In mei 2007 hebben arbeiders in een fabriek in Indonesië een vakbond opgericht om gezamenlijk te zorgen voor betere arbeidsomstandigheden. In de fabriek, PT Mulia Knitting Factory, wordt kleding voor de luxe Amerikaanse modemerken Polo Ralph Lauren en Tommy Hilfiger geproduceerd. Direct na de oprichting van de vakbond heeft het fabrieksmanagement een agressieve anti-vakbondscampagne opgezet. De oprichters van de vakbond werden gedwongen om het lidmaatschap van de vakbond te beëindigen; 19 arbeiders zijn uiteindelijk ontslagen.

Vanaf dat moment vechten de arbeiders voor hun rechten. Nu - ruim 2 jaar later- wordt de vakbond, die is aangesloten bij de nationale federatie van vakbonden in Indonesië, nog steeds niet erkend door het management en staan de ontslagen arbeiders nog steeds in de kou.

Volgens Indonesisch recht, internationale rechtsnormen en de gedragscodes van de bedrijven, hebben arbeiders het recht om zich te organiseren in een vakbond en collectief te onderhandelen over hun arbeidsvoorwaarden. Verschillende organisaties, waaronder de Indonesische mensenrechtenorganisatie Komnas Ham, hebben de schending van dit fundamentele recht in de PT Mulia Knitting Factory veroordeeld. De Schone Kleren Campagne heeft er bij Polo Ralph Lauren en Tommy Hilfiger op aangedrongen om van hun leverancier te eisen dat de vakbond wordt erkend in de fabriek en de arbeiders die hun baan terugwillen weer in dienst worden genomen.

Wij hebben, samen met onze partners in de USA, veel energie gestoken om een constructieve dialoog op te zetten met de kledingmerken. Helaas reageert Polo Ralph Lauren niet op vragen en brieven, en steekt zijn kop volledig in het zand. Tommy Hilfiger heeft uiteindelijk aangegeven dat zij bereid is om iets te doen aan de situatie. Zij zet helaas nog niet de stappen die nodig zijn om de problemen structureel aan te pakken.

Steun deze arbeiders! Vraag Polo Ralph Lauren en Tommy Hilfiger om hun macht als inkoper te gebruiken om een einde te maken aan de schendingen.

Vul het dit formulier in en stuur de onderstaande brieven aan Polo Ralph Lauren and Tommy Hilfiger

Dear Sir,

I have learned that workers at one of your suppliers, PT Mulia Knitting Factory (MKF) in Indonesia, have been denied their right to freedom of association. Founders and members of the SBGTS-GSBI workers' union, established at the factory in May 2007, have been forced to resign from the union or be removed from the factory.

Unsafe and bad working conditions in the factory make the issue of workers' representation all the more urgent.

As you know, with today's globalised production patterns, manufacturers and retailers who order their goods from suppliers worldwide are increasingly aware of their overall supply-chain responsibilities.

In this framework, I urge you to make sure that Polo Ralph Lauren does everything in its power to address the problems at your Indonesian supplier.

Specifically I urge you to use your influence and assure that MKF:

1 - offers immediate reinstatement to all workers who were wrongfully dismissed or transferred because of their refusal to disassociate themselves from SBGTS-GSBI. The reinstatement should include compensation for salary arrears since the date of their dismissal or transfer. The workers should be reemployed at their previous positions in the factory with no loss of seniority and no reduction in salary;

2 - respects the right of their workers to Freedom of Association, and issues a statement to the work force, verbally and in writing,
stating that the factory will respect the rights of workers join any organisation of their choosing, be it an NGO or a labour union, and that no worker will be fired, demoted, transferred or the subject of retaliation of any other kind for the decision that he or she makes. In that statement, the MKF management must clarify that the legally registered SBGTS-GSBI union is considered a legitimate entity.

Rather than denying the CCC any chance at communication, I further urge you to see the Campaign as a possible partner, that has specific expertise in matters relating to worker rights and working conditions in the global textiles supply chains. Fashion companies that show a real willingness to respect the rights of the individuals who produce their clothes can count on the support and collaboration of the CCC in designing and implementing pragmatic solutions.

Hoping for your cooperation in bringing these matters to a swift resolution,

yours sincerely,